Stefan Zweig- Sahaf Mendel

 Size mendillerim, kitaplarım ve yine ballı çayımla merhaba diyorum. Hava değişimlerine alışamadım gitti. Sürekli hasta oluyorum ama umuyorum ki bütün bir kışı böyle geçirmem :(  Dün hastalığın da verdiği tembellikle kendimi odama kapadım ve sadece okudum, izledim. Ağrılar olmasa bir de kolay nefes alabilsem aslında harika bir gündü :) Kafam hiçbir şeyi almıyordu. Ben de dedim ki öykü okuyayım en güzeli o olur. Aslında hep ön yargılı yaklaştım öykülere çünkü tam beni sarmasını istediğim an biten, beni yarı yolda bırakan arkadaşlar gibi geliyordu bana. Bunu da Sait Faik ile yendim demem gerekiyor. GErçekten bayıla bayıla okudum Son Kuşlar'ı. Bunun postunu da ayrı olarak yazarım. Neyse düne gelirsem daha önce hiç okumadığım bir yazardan başladım. Stefan Zweig.  Aslnda beni kitabını almaya iten şey yine ve yine tasarımı oldu. Yordam Kitap o kadar tatlı bir tasarım uygulamış ki hemen almak istedim. Benim aldığım 'Sahaf Mendel- Kadın Ve Doğa- Bir Kadının Yirmi Dört Saati hikayelerini içeriyor. Üstelik çevirileri de edebiyatımızın ünlü kişileri yapmış. Benim bahsettiğim Hamdi Varoğlu tarafından çevrilmiş. Başka bir kitap Behçet Necatigil bir diğeri ise Salah Birsel kaleminden mesela.

 Ben öncelikle Sahaf Mendel'i bitirdim. Zweig, betimlemeri çok yoğun olarak kullanmış. Mendel'in tüm hareketleri böylelikle net olarak gözünüzde canlanıyor. Elini masadan kaldırıp alnını kaşımaya götürdüğü her saniyeyi sanki karşısında oturuyormuşsunuz gibi görüyorsunuz. Konusu da Mendel'in başına gelen bir olaydan ibaret. Çok sıkmadan 30-40 sayfada bitiyor hikaye.

 Zweig'in kendi hayatından izler de çokça görülüyor. Daima barışçıl bir politika izleyen ve yahudi olan Zweig kahramanlarına da aynı şekilde yön vermiş.


Altını çizdiklerim;

''Geçtiğimiz yollarda kalan son ayak izlerimiz, topuğumuzun yerden kalkmasıyla beraber rüzgarla süpürülüp gidecek olduktan sonra yaşamanın ne anlamı vardı?''

''Fakat yine biliyorum ki, kitaplar, insanları ölümden sonra da birleştiren ve bizi, unutmaya, hayatın bu en büyük düşmanına; unutmaya karşı koruyan biricik araçtır.''

                                                                                                             -Zeze